Ορισμός : Έστω V υπόχωρος του και έστω
1 ,
2 , . . . ,
k V. Θα λέμε ότι τα διανύσματα
1 ,
2 , . . . ,
k αποτελούν βάση του V εάν ισχύουν τα εξής:
(i) Τα 1 ,
2 , . . . ,
k είναι γραμμικώς ανεξάρτητα και (ii) V = L ( 1 ,
2 , . . . ,
k ) (δηλαδή εάν ο υπόχωρος V παράγεται απ' αυτά τα διανύσματα ).
Παραδείγματα :
a) Τα διανύσματα 1 = (1,0) , 2 = (0,1) αποτελούν βάση για τον 2 , διότι αυτά είναι γραμμικώς ανεξάρτητα και διότι αυτά παράγουν τον 2 .
b) Τα διανύσματα
1 = (4,1) ,
2 = (-7,-8) αποτελούν επίσης βάση του 2 . Απόδειξη : Θα αποδείξουμε πρώτα , ότι τα 1 = (4,1) ,
2 = (-7,-8) είναι γραμμικώς ανεξάρτητα.
Θεωρούμε την διανυσματική εξίσωση
λ1(4,1) + λ2(-7,-8) = (0,0)
από την οποία προκύπτει το ομογενές γραμμικό σύστημα
4λ1 - λ2 = 0
λ1 - 8λ2 = 0
Το παραπάνω γραμμικό ομογενές σύστημα έχει για μόνη λύση του, την μηδενική. ’ρα τα 1 = (4,1) ,
2 = (-7,-8) είναι γραμμικώς ανεξάρτητα.
Επίσης 2 = L(1 ,
2 ) διότι εάν (a1,a2) 2 , είναι (a1,a2) = (8a1-7a2)(4,1) + (a1-4a2)(-7,-8)
Θεώρημα 2.1 :
Κάθε διανυσματικός υπόχωρος V του έχει βάση.
Θεώρημα 2.2 :
Έστω V υπόχωρος του και έστω ότι το σύνολο {1 ,
2 , . . . ,
k} αποτελεί βάση για τον V. Τότε κάθε συλλογή m διανυσμάτων του V, όπου m > k , θα είναι συλλογή γραμμικώς εξαρτημένων διανυσμάτων.
Έστω V υπόχωρος του , S = {1 ,
2 , . . . ,
k} βάση του V και έστω V. Το μπορεί να εκφρασθεί ως γραμμικός συνδυασμός των 1 ,
2 , . . . ,
k μ' έναν και μοναδικό τρόπο.